Port Arthur

Dinsdag 31 januari: Om 6.30 uur opgestaan, omdat we ruim 1,5 uur moesten rijden naar Port Arthur, voor de Tasman Island Cruise. Een 3 uur durende tocht langs de zuidoost kust, met snelle gele boten, waar ongeveer 25 mensen op kunnen. Na een korte bustocht vertrokken we vanaf Eagle Hawk Neck aan de Pirates Bay. We hadden ons warm aangekleed. Aan boord kreeg iedereen een lange waterdichte jas. Dit voor de wind  - vandaag vrij hard en koud - en overspattend water, als de boot op de golven botst. Ook kregen we pilletjes ter voorkoming van zeeziekte. De tocht ging langs hoge en steile kliffen, die voor een deel met bomen zijn begroeid. De kliffen bestaan deels uit horizontale zandsteenlagen en voor een ander deel uit verticale basaltachtige rotsen. Ze bevatten prachtige grotten, bogen en pilaren die recht de lucht insteken. Tijdens de tocht werd uitgebreid uitleg gegeven over de geologie, flora en fauna.  De cruisemaatschappij besteedt veel aandacht aan duurzaamheid en ondersteunt natuurbeschermingsprojecten.

We hebben veel zeehonden gezien, op de rotsen en in het water en gelukkig ook nog dolfijnen, die met de boot mee zwommen. In de buurt van de zeehonden zwom een eenzame kleine pinguïn. Het is de vraag of hij het zal overleven. Verder hebben we nog een paar albatrossen zien vliegen en vooral op de rotsen zaten veel aalscholverachtigen. Alleen al het varen, met behoorlijke zeegang, was een belevenis.

Na de vaartocht hebben we de omgeving van Port Arthur verder verkend met de auto. Vanwege de tijd hebben we de grote gevangenenkolonie bij Port Arthur niet meer bezocht. Verderop kwamen we overblijfselen tegen van een kleinere gevangenis, het Impression Bay Probation Station. Toen Ton daar bramen stond te plukken, kwam er een vrouw aan, die ons frambozen uit eigen tuin aanbood. Ze nodigde ons uit haar huisje te komen bekijken, een van de oude gevangenisgebouwtjes. Ze waarschuwde nog voor de zeer giftige slangen, die vaak ook bij braamstruiken zitten. Ze attendeerde ons op een nabijgelegen begraafplaatsje, waar tyfusslachtoffers van de boot Persian uit 1857 lagen begraven. Dit waren immigranten uit Schotland, zowel mannen, vrouwen als kinderen. Zij waren op instigatie van de Engelsen van hun land verdreven om plaats te maken voor schapen. Schapen brachten meer geld op dan mensen. Kennelijk was emigratie het enige alternatief voor deze mensen. Dramatisch dat ze vervolgens ook nog tyfus kregen op de boot en stierven.

Onderweg terug naar Hobart een prachtig heuvelachtig landschap met bossen en dorre weiden met koeien en schapen. Een bochtige weg, heuvel op en af.

Tot slot heerlijk gegeten weer. Vis en lam.