Queenstown

Vrijdag 3 februari:  Op weg naar Queenstown, een afstand van ongeveer 300 km. Vlak voor Ellendale benzine getankt bij weer zo'n typische plattelandspomp, die tegelijk café, supermarkt, take-away, groentewinkel en ook de enige winkel in de buurt is. Bij het afrekenen moet je zelf het bedrag noemen, want voor de winkelier/pomphouder is het binnen niet zichtbaar voor hoeveel je hebt getankt.

In het plaatsje Ellendale het kerkhof bekeken. Vanaf ongeveer 1900 kom je hier dezelfde familienamen tegen. Alleen maar plastic bloemen, ze zijn hier nogal praktisch. Het was een katholiek kerkhofje, een paar honderd meter verder was nog een  Angelikaans kerkhofje. In de diverse, soms heel kleine dorpen, kom je overal monumenten tegen voor de gevallenen uit de eerste wereldoorlog. Jonge mannen die de oorlog zijn ingestuurd om aan de andere kant van de wereld te sneuvelen. Dikwijls zijn de namen van de gevallenen uit de tweede wereldoorlog  later toegevoegd aan hetzelfde monument.

Bij Tarraleah hebben we de enorme leidingen van de watertoevoer van de waterkrachtcentrale bekeken. Iets verderop bij de waterkrachtcentrale van Tungatinah stond informatie over de mannen die daar in 1953 bij de aanleg van de centrale hebben gewerkt. Immigranten uit Polen, Litouwen, Letland, Duitsland. Op de foto van de naturalisatie van deze mannen stond ook een Nederlander. Nachtdiensten, maandenlang soms, van 12 uur of langer, waren in die tijd heel gewoon.

Daarna in het National Park van Lake St. Clair een wandeling van enkele uren gemaakt langs ondermeer een Aboriginal trail met hoogveengebieden en een rivier met stroomversnellingen, die in het meer uitkomt.  Daar zagen we opnieuw bewegingen van de platypussen. Net als overal zijn de Aboriginals ook in dit gebied verdreven en wel naar Flinders Island.

Rond 6 uur kwamen we aan bij ons overnachtingsadres, dit keer een B&B in Queenstown, genaamd Penghana.  Queenstown is een stadje aan de westkust, waar in grootste deel van de twintigste eeuw koper werd gewonnen.  De B&B, een mooie villa op een heuveltop, was vroeger de woning van de directeur van de kopermijn en de bijbehorende spoorwegmaatschappij. Mooie plek om te verblijven, met een lekker "cooked" English Breakfast. De gastheer bood aan ons 's avonds bij het restaurant op te halen, zodat we niet met de auto hoefden te gaan. Waar tref je nu zoiets. Jammer dat we maar 1 nacht hadden geboekt.  Bij het ontbijt heel gezellig gepraat met een Duits stel..